«Ήμασταν πολύ χαρούμενοι, όταν μάθαμε για την κατάπαυση του πυρός και ανυπομονούσαμε να ξεκινήσουμε πάλι την καλλιέργεια των χωραφιών μας», λέει ο Majid Wahdan (ετών 52), ενώ κάθεται κάτω από ένα δέντρο σε ένα χωράφι στο Μπέιτ Χανούν.
Ο Wahdan, ένας αγρότης και πατέρας τεσσάρων κοριτσιών και τριών αγοριών, ζούσαν στα βορειανατολικά του Μπέιτ Χανούν εδώ και 35 χρόνια, όταν, το 2003, το τριώροφο σπίτι της οικογένειάς του και οι γεωργικές εκτάσεις τους, που βρίσκονταν περίπου 400 μέτρα από τα σύνορα με το Ισραήλ, ισοπεδώθηκαν από τις ισραηλινές μπουλντόζες. «Σύνολο 36 στρεμμάτων γης, τα οποία μοιράζομαι με τους αδελφούς μου, ισοπεδώθηκαν. Τρεισήμισι στρέμματα του οικοπέδου ανήκουν σε μένα. Πολλά πηγάδια στην περιοχή, αλλά και στη γη μας, καταστράφηκαν επίσης. Η βοήθεια από τις φιλανθρωπικές οργανώσεις συνέβαλε ώστε να τα βγάλουμε πέρα», λέει ο Wahdan, καθώς θυμάται τις ημέρες εκείνες, όταν το σπίτι και η ζωή τους μετατράπηκαν σε « νεκρή ζώνη ». Ο Wahdan και η οικογένειά του ζουν τώρα σε ένα διαφορετικό μέρος του Μπέιτ Χανούν.
Και συνεχίζει: «Καλλιέργησα ξανά τη δική μου γη δύο φορές μεταξύ του 2003 και του πολέμου του Νοεμβρίου του 2012. Φύτεψα εσπεριδοειδή δέντρα στη γη, τα οποία ισοπεδώθηκαν και τις δύο φορές, καταστρέφοντας εκατοντάδες τόνους των καλλιεργειών. Επειδή ο στρατός μας απαγορεύει τώρα να φυτεύουμε ψηλά δέντρα, είμαστε αναγκασμένοι πλέον να φυτεύουμε καλλιέργειες χαμηλών κηπευτικών. Μετά τον πόλεμο του Νοεμβρίου αποφάσισα να το ρισκάρω και να πάω πίσω στη γη μου και στο οικόπεδο που είχα νοικιάσει ακριβώς δίπλα . Φύτεψα σιτάρι και καρπούζια. Ελπίζω πραγματικά αυτές οι καλλιέργειες να καταφέρουν να φτάσουν ως τη συγκομιδή τους. Ο λόγος που φυτεύτηκαν τα καρπούζια είναι ότι είναι φθηνά και θα κάνουν περίπου μόνο 70 ημέρες για να αναπτυχθούν. Δεν ξέρω τι θα συμβεί γι 'αυτό θέλω καλλιέργειες που να μπορούν να συγκομιστούν γρήγορα, πριν λήξει ξανά η κατάπαυση του πυρός».
Εκτός από τη φύτευση των καλλιεργειών, ο Wahdan ανοικοδόμησε επίσης τα πηγάδια νερού και τα αρδευτικά δίκτυα: «Το 2006 πήγα πίσω στη γη μου να ξαναχτίσω ένα πηγάδι, αλλά ο στρατός το κατέστρεψε αφού το έφτιαξα. Το ίδιο συνέβη το 2008 και το 2009. Η τελευταία φορά που το έφτιαξα ήταν πριν από τρεις εβδομάδες. Οι αγρότες που έχουν γη κοντά στα σύνορα έχουν πρόβλημα με την πρόσβαση σε νερό. Ο Wahdan υποστηρίζει ότι το νερό που τρέχει μέσω του υδροφόρου ορίζοντα στην περιοχή είναι ο κύριος λόγος για την ισοπέδωση της γης: «Πιστεύω ότι ο λόγος που ισοπεδώνουν την γη μας είναι το γεγονός ότι έχουμε νερό που είναι καλό για τη γεωργία. Έχουμε γλυκό νερό κάτω από τη γη και θέλουν να το χρησιμοποιήσουν. Είναι ένας πόλεμος για το νερό».
Η επαναλαμβανόμενη καταστροφή των επενδύσεων στις γεωργικές επενδύσεις του, ανάγκασαν τον Wahdan να καλλιεργεί τη γη του με διαφορετικό τρόπο. "Αν είχα μια ελεύθερη επιλογή, θα ήθελα να φυτέψω δέντρα εσπεριδοειδή, όπως πορτοκαλιές και λεμονιές. Είχα πάντα εσπεριδοειδή και είναι πολύ πιο κερδοφόρα από ό, τι οι μικρές καλλιέργειες κηπευτικών. Επίσης, αντί να επενδύω στη δική μου γη, άρχισα να δουλεύω στα χωράφια άλλων ανθρώπων, πιο μακριά από τα σύνορα. Καλλιέργησα δύο οικόπεδα στο Μπέιτ Χανούν, εκτός από τη δική μου γη. Δεν μπορούσα να πάρω κανένα ρίσκο. Ακόμα και τώρα, πρέπει να περιμένουμε και να δούμε τι θα γίνε με την κατάπαυση του πυρός. Είναι αδύνατο να προβλέψουμε οτιδήποτε."
Ο Wahdan έχει υποστεί σημαντικές οικονομικές απώλειες κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, και λέει: "δεν υπάρχει ανακούφιση ή αποζημίωση για ό, τι έχουμε χάσει. Οι ζημιές από όλα όσα έχω χάσει όλα αυτά τα χρόνια, το σπίτι μου και όλες οι καλλιέργειες, υπολογίζονται περίπου στα $ 250.000. Παίρνω βοήθεια από τις φιλανθρωπικές οργανώσεις, ώστε να είμαι σε θέση να φροντίζω την γη μου. Μας δίνουν αρδευτικά δίκτυα νερού, φυτά, και λιπάσματα. Μας βοήθησαν να σταθούμε ξανά στα πόδια μας, εδώ στα καλλιεργήσιμα εδάφη κοντά στα σύνορα. Καλλιεργώ τη γη μαζί με τα αδέρφια μου και τους εργαζόμενους που προσλαμβάνουμε. Όλοι μας έχουμε μεγάλες οικογένειες, πολλοί άνθρωποι βασίζονται στη συγκομιδή των καλλιεργειών αυτών για το εισόδημά τους. "
Οι αγρότες στις περιοχές των συνόρων της Γάζας δέχονται τακτικά επιθέσεις από τις ισραηλινές δυνάμεις που βρίσκονται στα σύνορα. Ο Wahdan θυμάται: "Το 2011 και το 2012 ήταν τα πιο δύσκολα χρόνια για μας. Μας βομβάρδιζαν και μας πυροβολούσαν. Οπουδήποτε, μέσα σε απόσταση 1 χιλιομέτρου από τον φράχτη στα σύνορα, ήμασταν σε κίνδυνο να δεχτούμε πυροβολισμούς από τους στρατιώτες. Αυτό έχει αλλάξει από το Νοέμβριο.
Παρά την αλλαγή μετά την κατάπαυση του πυρός, ο Wahdan νομίζει ότι οι ανακοινώσεις έχουν περιορισμένη αξία για τους αγρότες που καλλιεργούν την γη τους : "Οι επίσημες ανακοινώσεις του Ισραήλ που δηλώνουν πού επιτρέπεται να πάμε και πού όχι, δεν είναι σημαντικές για μας. Δεν με νοιάζει τι λένε οι ηγέτες. Αυτό που έχει σημασία για μας είναι ποιός στρατιώτης έχει βάρδια. Ορισμένοι στρατιώτες επιτρέπουν σε βοσκούς με τα πρόβατά τους να περπατήσουν κοντά στα σύνορα, ενώ άλλοι πυροβολούν γύρω ή καταπάνω τους. Οι πυροβολισμοί προέρχονται από στρατιώτες που είναι πολεμοχαρείς. Έχω δει ο ίδιος πολλές επιθέσεις εναντίον αγροτών με πυροβολισμούς και με βομβαρδισμούς. Παρά τις επιθέσεις, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε στους στρατιώτες ότι αυτή είναι η γη μας και ότι έχουμε το δικαίωμα να έχουμε πρόσβαση σε αυτήν. Και αν η κατάσταση παραμείνει ήρεμη, θα ξαναχτίσω το σπίτι μου στη γη μου. "
Από την κατάπαυση του πυρός το Νοέμβριο, η PCHR έχει καταγράψει τη δολοφονία τεσσάρων Παλαιστινίων αμάχων από τις ισραηλινές δυνάμεις, και τον τραυματισμό 65 άλλων, μεταξύ των οποίων 17 παιδιά, στην «νεκρή ζώνη». Άλλοι 48 πολίτες συνελήφθησαν από τις ισραηλινές δυνάμεις στην ίδια περιοχή, συμπεριλαμβανομένων 19 παιδιών.
Οι επιθέσεις του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων αγροτών στη Λωρίδα της Γάζας αποτελούν παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, όπως κωδικοποιήθηκε με το άρθρο 147 της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης του 1949. Επιπλέον, αυτές οι επιθέσεις μπορεί να συνιστούν εγκλήματα πολέμου, σύμφωνα με τα άρθρα 8 (2) (α) (i) και (iii) του άρθρου 8 (2) (β) (i) του Καταστατικού της Ρώμης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Η εφαρμογή της «νεκρής ζώνης», η οποία επιβάλλεται με επιθέσεις, αποτελεί μέτρο συλλογικής τιμωρίας, η οποία απαγορεύεται βάσει του άρθρου 33 της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης του 1949. Το δικαίωμα στην εργασία, συμπεριλαμβανομένων των δίκαιων και ευνοϊκών συνθηκών, προβλέπεται σύμφωνα με το άρθρο 6 και 7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα (ICESCR). Επιπλέον, το άρθρο 11 του ICESCR αναγνωρίζει «το δικαίωμα του καθενός σε ένα επαρκές βιοτικό επίπεδο, για τον εαυτό του και την οικογένειά του, συμπεριλαμβανομένης της κατάλληλης διατροφής, ένδυσης και στέγασης, καθώς και για τη συνεχή βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης»
Ο Wahdan καθώς περπατάει σε ένα αγροτεμάχιο της γης του, το οποίο καλλιεργεί, με τον φράχτη των συνόρων και τον Ισραηλινό στρατό να φαίνοναι πίσω του.
Ένας βοσκός με το κοπάδι του κοντά στον φράχτη των συνόρων βορειοανατολικά του Μπέιτ Χανούν
Ο Wahdan μαζί με τα δυο του εγγόνια κοντά στο γκρεμισμένο σπίτι τους βορειοανατολικά του Μπέιτ Χανούν.