«Η Ελλάδα δεν πρόκειται να γίνει ο επιτήδειος ουδέτερος στις εξελίξεις στην περιοχή»
Δεν γνωρίζουμε αν η ελληνική κυβέρνηση είναι «επιτήδειος ουδέτερος», σίγουρα όμως η πολιτική της δεν είναι καθόλου «επιτήδεια». Η εκκωφαντική σιωπή της, από την εκλογή της κι έπειτα, για το κεντρικό πρόβλημα - μητέρα όλων των προβλημάτων στη Μέση Ανατολή, το παλαιστινιακό, σε συνδυασμό με τις άστοχες κινήσεις παροχής διεξόδου από τα αδιέξοδα που το ίδιο το κράτος του Ισραήλ έχει δημιουργήσει στον εαυτό του, κάνουν την ελληνική κυβέρνηση να φαίνεται επικίνδυνη, παρά επιτήδεια.
«Ως χώρα, έχουμε συμφέρον να συμβάλλουμε στην ενίσχυση της διεθνούς μας αξιοπιστίας χωρίς την λογική των δύο μέτρων και δύο σταθμών»
Σ’ αυτήν την εύηχη δήλωση έρχεται να απαντήσει, διαψεύδοντας, μια άλλη δήλωση του Υπ. Εξ., σχετικά με τα τελευταία γεγονότα στη Λωρίδα της Γάζας και την Ιερουσαλήμ:
«Η Ελλάδα καταδικάζει το θάνατο τεσσάρων αμάχων Παλαιστινίων, μεταξύ των οποίων και δύο παιδιών, από ισραηλινά πυρά στη Γάζα.
Ομοίως, καταδικάζει τις συνεχιζόμενες τυφλές επιθέσεις με ρουκέτες εναντίον ισραηλινών πολιτών, καθώς και τη σημερινή βομβιστική επίθεση στα Ιεροσόλυμα.»
Με αυτή τη στάση και με τις πρακτικές που εφαρμόζονται όλο το προηγούμενο διάστημα, δεν θα μπορούσε να τεκμηριωθεί καλύτερα ότι η παρουσία της Ελλάδας στην περιοχή καθορίζεται από τη λογική των δύο μέτρων και δύο σταθμών. Διότι είναι δυο μέτρα και δυο σταθμά η αψυχολόγητη «καταδίκη της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται», η μη αναγνώριση του προβλήματος της κατοχής, της «ανοιχτής φυλακής» ενάμιση εκατομμυρίου ανθρώπων, των καθημερινών σχεδόν φόνων, εθνικών εκκαθαρίσεων και παραβιάσεων κάθε έννοιας «δικαίου» από ένα πάνοπλο κράτος-παρία.
«Όταν η Ελλάδα αξιώνει την υλοποίηση των αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την Κύπρο και την ΠΓΔΜ, δεν μπορεί να αντιτάσσεται στις σημερινές»
Απ’ ό,τι φαίνεται, η Ελλάδα έχει πολύ επιλεκτική στάση απέναντι στις αποφάσεις και τις διαδικασίες του ΟΗΕ. Μόλις προχθες, στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, ο Richard Falk αναφέρθηκε ξεκάθαρα σε «εθνοκάθαρση» όσον αφορά στις πρακτικές του Ισραήλ στα κατεχόμενα. Η εξεταστική επιτροπή του ίδιου Συμβουλίου, που διερεύνησε την επίθεση στο Στόλο της Ελευθερίας στις 31 Μαΐου 2010, αποφάνθηκε ότι το Ισραήλ παραβίασε σειρά άρθρων των Συμβάσεων της Γενεύης. Αποφάσεις επί αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών καταδικάζουν το κράτος του Ισραήλ για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Είναι περίεργο που αυτή η κυβέρνηση διάλεξε να αγνοήσει όλες αυτές τις αποφάσεις και να ενισχύσει τη θέση του Ισραήλ στην περιοχή, τη στιγμή ακριβώς που αυτό απομονώνεται εξαιτίας των επιλογών του και της συγκυρίας που διαμορφώνεται στη Μεσόγειο.
«Πολλοί μπορεί να σκέφτονται μόνον το σήμερα. Εμείς ως φίλος του λιβυκού λαού οφείλουμε να σκεφτόμαστε και την επόμενη μέρα. Θα πρέπει να ξέρει ότι έχει ένα φίλο, με αρχές, ανιδιοτελή, έτοιμο να βοηθήσει τον λιβυκό λαό»
Μπορεί κάποιοι να φαντασιώνονται κάποιο συγκεκριμένο «αύριο», όμως το μόνο βέβαιο είναι ότι το μέλλον αόρατον, ενώ το χθες, όπως και τα γραπτά, μένει. Ποιός είναι αυτός που έκλεινε συμφωνίες ζητώντας επενδύσεις από τον Καντάφι; Τί συνέβαινε τότε; Η κυβέρνηση δεν «σκεφτόταν την επόμενη μέρα»; Ή μήπως είχε λάθος κριτήρια που παραμόρφωναν το οπτικό της πεδίο, όπως αποδεικνύεται σήμερα στην περίπτωση της Λιβύης; Μήπως αυτά τα λανθασμένα κριτήρια παραμορφώνουν και την εικόνα που έχει η κυβέρνηση για το παλαιστινιακό; Αν ναι, τότε πλέει σε πολύ επισφαλή ύδατα, γιατί η Παλαιστίνη παραμένει το ζήτημα-κλειδί για τις πολιτικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή.
«Όσοι φίλοι και μη, είχαν ξεχάσει τον σημαντικό γεωστρατηγικό ρόλο της χώρας μας, σήμερα ξανά τον αναγνωρίζουν και τον ανακαλύπτουν. Το στοιχείο αυτό θα πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν σοβαρότατα και να χρωματίζει τις αποφάσεις της Ε.Ε. που αφορούν και την Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι και θα είναι, πραγματικός πόλος αρχών, σταθερότητας και ευημερίας στην περιοχή»
Η εξωτερική πολιτική αρχών είναι μια υπόθεση που απαιτεί πραγματική αξιοπρέπεια, ακεραιότητα και ανιδιοτέλεια και όχι μικρόψυχα παιχνίδια συναλλαγών κάτω από το τραπέζι και τζόγο για αβέβαια ανταλλάγματα.
Πόλος αρχών δεν γίνεται μια κυβέρνηση που εγκαταλείπει τους παραδοσιακούς δεσμούς της χώρας της με τους μαχόμενους για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία τους Παλαιστίνιους, προκειμένου να γεμίσει ευκαιριακά κενά ισχύος στην περιοχή, συρόμενη πίσω από την ατζέντα των Ισραηλινών που προσπαθούν να βρουν συμμάχους για να εμπλέξουν στην αντιπαράθεσή τους με άλλες χώρες της περιοχής.
Για να είσαι «πόλος αρχών» πρέπει να έχεις το σθένος και την αξιοπρέπεια να υπερασπιστείς τους πολίτες της χώρας σου, να διασφαλίσεις ότι μπορούν να εξασκήσουν τα δικαιώματά τους στο ακέραιο και ότι κανένα κράτος-νταβατζής της περιοχής δεν μπορεί να επεμβαίνει όπου επιθυμεί, όποτε το επιθυμεί.
«Η Ελλάδα έχει μία σχέση εμπιστοσύνης με τον Αραβικό Κόσμο, μία σχέση αλληλοσεβασμού. Είμαστε χώρα της ευρύτερης περιοχής, γνωρίζουμε τις ευαισθησίες, γνωρίζουμε τις ανησυχίες, γνωρίζουμε τις διαφορές και διαχρονικά έχουμε παίξει ένα ρόλο γέφυρας και αυτόν το ρόλο θα κληθούμε να παίξουμε και την επόμενη ημέρα»
Γ. Δελαβέκουρας, εκπρόσωπος τύπου Υπ.Εξ.
Ας αναρωτηθεί το κυβερνητικό επιτελείο αν και κατά πόσο ενεργεί ως γέφυρα των λαών του αραβικού κόσμου, της Ανατολικής Μεσογείου, ή ως γέφυρα συμφερόντων λίγων, ως «δεξί χέρι» αυτών που προσπαθούν να κρατήσουν την επικυριαρχία τους στην περιοχή, αυτών που χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους καθώς αναδεικνύεται η νέα πραγματικότητα που δεν υπολόγισαν.
ΥΓ1: Ο καιρός εγγύς