Τραυματισμένος και εμφανώς ταλαιπωρημένος επέστρεψε χθες τα ξημερώματα στα Χανιά ο σύντροφός μας, Αμπντούλ Χατζί, μέλος της ελληνικής απόστολής για τη Γάζα. Πρόκειται για το τελευταίο μέλος της Πρωτοβουλίας “Ένα καράβι για τη Γάζα” – το ελληνικό δηλ. τμήμα του διεθνούς κινήματος FREE GAZA – που επέστρεψε από το Ισραήλ.
Επέβαινε στο πλοίο Σφενδόνη στο οποίο σημειώθηκαν βίαιες συμπλοκές κατά την κατάληψή του, καθώς οι επιβαίνοντες αντιστάθηκαν σθεναρά [http://vimeo.com/12285010 - ο "δικός μας" ακούγεται στην αρχή να φωνάζει "στην καμπίνα, στην καμπίνα", εννοώντας να τραβηχθούν στη γέφυρα]. Ο σ. Αμπντούλ τραυματίστηκε σοβαρά στο χέρι από υποκόπανο όπλου όταν μαζί με τον καπετάνιο “αντιστάθηκαν βίαια” προκειμένου να μην πέσει η γέφυρα στα χέρια των κομμάντο. Υπέστει τις βάρβαρες κακοποιήσεις, εξευτελισμούς και στερήσεις στο λιμάνι του Ασντότ και στη φυλακή που είδαν ήδη το φως της δημοσιότητας από τους συγκρατούμενούς του. Ακόμα και στο νοσοκομείο του Τελ Αβίβ υποχρεώθηκε να ανεχθεί τις εξευτελιστικές συμπεριφορές γιατρών, νοσοκόμων, αλλά και ασθενών.
Ο Αμπντούλ Χατζί επέστρεψε μόνος, χωριστά από την υπόλοιπη αποστολή που γύρισε νωρίτερα με το C-130, καθώς δεν αναζητήθηκε από το ελληνικό κράτος. Παρά τις επίμονες προσπάθειές, και εμάς από δω και των συγκρατούμενών του, για να μπει στη λίστα των αναζητούντων, το ΥΠ.ΕΞ. αρνήθηκε κατηγορηματικά να τον πάρει από τα νύχια των Ισραηλινών. Ο λόγος δεν αποκρύφθηκε: ο Αμπντούλ Χατζί δεν διέθετε “δυτικό” διαβατήριο και παρόλο που ζει 17 χρόνια στην Ελλάδα, προφανώς -για τις ελληνικές αρχές- δυτικός “γεννιέσαι, δεν γίνεσαι”.
Μετά την αιφνιδιαστική απόφαση του Ισραήλ να απελάσει όλους ανεξαιρέτως όσους επέβαιναν στο Στολίσκο της Ελευθερίας, ο Αμπντούλ Χατζί απομονώθηκε από τους υπόλοιπους αιχμαλώτους της ελληνικής αποστολής και απελάθηκε αεροπορικώς στην Ιορδανία, πάλι μόνος – χωριστά δηλ. από τους υπόλοιπους που στάλθηκαν οδικώς σ’ αυτή τη χώρα. Ο σύντροφός μας συνοδευόταν από τη Μοσάντ προκειμένου να παραδωθεί στις αρχές της Ιορδανίας οι οποίες θα έπρεπε να τον στείλουν πακέτο στη χώρα του – στην οποία όμως διώκεται και φυσικά θα σάπιζε στη φυλακή.
Χάρις κυρίως στο προσωπικό του θάρρος και “θράσος”, κινούμενος μόνος, τραυματισμένος, χωρίς τηλέφωνο, χωρίς χρήματα, άυπνος μέρες και με τα σημάδια της κακομεταχείρισης πάνω του, με μοναδικό σύμμαχο την μοναχική, απεγνωσμένη προσπάθειά μας από δω, τα μακρινά Χανιά, κατάφερε ο άνθρωπος αυτός να επιστρέψει κυριολεκτικά από του λύκου τα δόντια.
Επέστρεψε για να μας πει κάτι πολύ συγκεκριμένο απαντώντας στην πρώτη και κύρια ερώτηση: γιατί πήγατε εκεί πέρα; Ο Αμπντούλ Χατζί και όλοι οι μετέχοντες σε αυτήν την προσπάθεια είχαν τον στόχο να ανάδειχθει στην κοινή γνώμη ο παράνομος και δολοφονικός αποκλεισμός 1.500.000 ανθρώπων. Αυτό θα γινόταν με δύο τρόπους: “ή θα το πετύχουμε αυτό [να σπάσει ο αποκλεισμος] ή θα χάσουμε τη ζωή μας και θα δημουργηθεί ένα κίνημα ενάντια σε αυτούς που τρομοκρατούν ένα ολόκληρο λαό“.
Επέβαινε στο πλοίο Σφενδόνη στο οποίο σημειώθηκαν βίαιες συμπλοκές κατά την κατάληψή του, καθώς οι επιβαίνοντες αντιστάθηκαν σθεναρά [http://vimeo.com/12285010 - ο "δικός μας" ακούγεται στην αρχή να φωνάζει "στην καμπίνα, στην καμπίνα", εννοώντας να τραβηχθούν στη γέφυρα]. Ο σ. Αμπντούλ τραυματίστηκε σοβαρά στο χέρι από υποκόπανο όπλου όταν μαζί με τον καπετάνιο “αντιστάθηκαν βίαια” προκειμένου να μην πέσει η γέφυρα στα χέρια των κομμάντο. Υπέστει τις βάρβαρες κακοποιήσεις, εξευτελισμούς και στερήσεις στο λιμάνι του Ασντότ και στη φυλακή που είδαν ήδη το φως της δημοσιότητας από τους συγκρατούμενούς του. Ακόμα και στο νοσοκομείο του Τελ Αβίβ υποχρεώθηκε να ανεχθεί τις εξευτελιστικές συμπεριφορές γιατρών, νοσοκόμων, αλλά και ασθενών.
Ο Αμπντούλ Χατζί επέστρεψε μόνος, χωριστά από την υπόλοιπη αποστολή που γύρισε νωρίτερα με το C-130, καθώς δεν αναζητήθηκε από το ελληνικό κράτος. Παρά τις επίμονες προσπάθειές, και εμάς από δω και των συγκρατούμενών του, για να μπει στη λίστα των αναζητούντων, το ΥΠ.ΕΞ. αρνήθηκε κατηγορηματικά να τον πάρει από τα νύχια των Ισραηλινών. Ο λόγος δεν αποκρύφθηκε: ο Αμπντούλ Χατζί δεν διέθετε “δυτικό” διαβατήριο και παρόλο που ζει 17 χρόνια στην Ελλάδα, προφανώς -για τις ελληνικές αρχές- δυτικός “γεννιέσαι, δεν γίνεσαι”.
Μετά την αιφνιδιαστική απόφαση του Ισραήλ να απελάσει όλους ανεξαιρέτως όσους επέβαιναν στο Στολίσκο της Ελευθερίας, ο Αμπντούλ Χατζί απομονώθηκε από τους υπόλοιπους αιχμαλώτους της ελληνικής αποστολής και απελάθηκε αεροπορικώς στην Ιορδανία, πάλι μόνος – χωριστά δηλ. από τους υπόλοιπους που στάλθηκαν οδικώς σ’ αυτή τη χώρα. Ο σύντροφός μας συνοδευόταν από τη Μοσάντ προκειμένου να παραδωθεί στις αρχές της Ιορδανίας οι οποίες θα έπρεπε να τον στείλουν πακέτο στη χώρα του – στην οποία όμως διώκεται και φυσικά θα σάπιζε στη φυλακή.
Χάρις κυρίως στο προσωπικό του θάρρος και “θράσος”, κινούμενος μόνος, τραυματισμένος, χωρίς τηλέφωνο, χωρίς χρήματα, άυπνος μέρες και με τα σημάδια της κακομεταχείρισης πάνω του, με μοναδικό σύμμαχο την μοναχική, απεγνωσμένη προσπάθειά μας από δω, τα μακρινά Χανιά, κατάφερε ο άνθρωπος αυτός να επιστρέψει κυριολεκτικά από του λύκου τα δόντια.
Επέστρεψε για να μας πει κάτι πολύ συγκεκριμένο απαντώντας στην πρώτη και κύρια ερώτηση: γιατί πήγατε εκεί πέρα; Ο Αμπντούλ Χατζί και όλοι οι μετέχοντες σε αυτήν την προσπάθεια είχαν τον στόχο να ανάδειχθει στην κοινή γνώμη ο παράνομος και δολοφονικός αποκλεισμός 1.500.000 ανθρώπων. Αυτό θα γινόταν με δύο τρόπους: “ή θα το πετύχουμε αυτό [να σπάσει ο αποκλεισμος] ή θα χάσουμε τη ζωή μας και θα δημουργηθεί ένα κίνημα ενάντια σε αυτούς που τρομοκρατούν ένα ολόκληρο λαό“.
Ο Αμπντούλ Χατζί έδωσε χθες συνέντευξη τύπου στα γραφεία του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης, στην οποία περιέγραψε τα όσα συγκλονιστικά έζησε. Παράλληλα όμως του δόθηκε η ευκαιρία να καταγγείλει την ρατσιστικά εγκληματική αδιαφορία της πολιτείας, που παραλίγο να του στερήσει την επιστροφή του και την ελευθερία του.