Ακολούθησε η κατάληψη του αμερικανικού "ΤΣΑΛΕΝΤΖΕΡ Ι" και του επιβατηγού "ΣΦΕΝΔΟΝΗ" που μετέφερε 35 άτομα, οι 15 έλληνες. "Κομάντο ανέβηκαν στο σκάφος χωρίς να συναντήσουν αντίσταση. Ρίξαν χειροβομβίδες κρότου λάμψης και όρμησαν στο πιλοτήριο. Κάποιοι προσπάθησαν να βάλουν μπροστά τα σώματά τους να τους εμποδίσουν και τότε οι ισραηλινοί χρησιμοποίησαν εναντίον τους όπλα τέιζερ που προκαλούν ηλεκτροσόκ. Ενας στρατιώτης έβαλε το όπλο του εξ επαφής στον κρόταφο του έλληνα πρώην ιδιοκτήτη της Σφενδόνης, Κερκυραίο Πέτρο Παπακινό κι αυτός κραύγασε"shoot me ρε μαλάκα", περιγράφει ο Νίκος Βαλκάνος.
Στη γέφυρα βρισκόταν ο καπετάνιος Θόδωρος Μπούκας που αρνήθηκε να παραδώσει το τιμόνι και φώναζε πως είναι σε διεθνή ύδατα. Τον χτύπησαν στο αυτί με τέιζερ και κοντάκια.
"O Αμερικανός ακτιβιστής Πολ Λαρούντι χτυπήθηκε χωρίς έλεος", λέει ο παλαιστινιακής καταγωγής έλληνας ορθοπεδικός Κάλεντ Καμπάνι από την Πρέβεζα, που ήταν ο γιατρός της αποστολής. "Ο Πολ που είναι 62 χρονών και διαβητικός, ακινητοποιήθηκε με τη βία, δέθηκε πολύ σφιχτά με πλαστικές χειροπέδες που του έκοβαν τη σάρκα σε χέρια και σε πόδια. Συνέχισαν να τον χτυπούν μέχρι αναισθησίας. Ο Πολ ανέκτησε τις αισθήσεις του και πήδηξε στη θάλασσα. Για μισή ώρα οι ισραηλινοί προσπαθούσαν να τον μαζέψουν από το παγωμένο νερό κι αυτός αρνιόταν. Τελικά τον έβαλαν στο καράβι μας και ξανάρχισαν το ξύλο. Τότε δύο μασκοφόροι ισραηλινοί με στρατιωτική στολή και από πάνω ιατρική μπλούζα "προσφέρθηκαν" να του δώσουν ιατρική περίθαλψη την οποία ο Πολ δεν δέχτηκε. Ζήτησα να του δώσω εγώ τις πρώτες βοήθειες, αλλά μου το αρνήθηκαν. Είπα στους "γιατρούς" ότι είναι ανήκουστο να κρύβουν γιατροί τα πρόσωπά τους. Μου πήραν το φαρμακείο και δεν με άφησαν να περιποιηθώ τους χτυπημένους". Τότε, ο Σπύρος Αυγήρης τους είπε "εμάς οι παππούδες μας έκρυψαν τους εβραίους γονείς σας στον πόλεμο για να τους σώσουν κι εσείς μας συμπεριφέρεστε έτσι;".
Τελευταίο από τα έξι πλοία της αποστολής καταλήφθηκε το ελληνικό φορτηγό "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ" που συνέχισε για μιά ώρα μετα την επίθεση στο "Mavi Marmara" να πλέει για τη Γάζα με τον κρητικό καπετάν Ζαχάρη Στυλιανάκη στο τιμόνι του να αρνείται να σταματήσει. "Ήμασταν προετοιμασμένοι και θέλαμε να τους το κάνουμε δύσκολο χωρίς όμως να προβάλουμε βίαιη αντίσταση. Είχαμε ζώσει το σκάφος με συρματόπλεγμα για να τους καθυστερήσουμε", περιγράφει ο Τάκης Πολίτης, αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Ο Πολίτης επικοινωνούσε με τα ελληνικά ΜΜΕ με δορυφορικό τηλέφωνο, μέχρι που κόπηκε το σήμα, στις 05.53. "Οταν ανέβηκαν πάνω, ο Μιχάλης Τικτόπουλος από τη μιά πλευρά κι ο Γ.Κ (που δεν επιθυμεί να γραφτεί το όνομά του) από την άλλη, μπήκαν σαν ασπίδες στις σκάλες που οδηγούσαν στο πιλοτήριο. Δέχτηκαν ηλεκτροσόκ από τέιζερ και ο Γ.Κ πολλές πλαστικές σφαίρες εξ επαφής. Συνολικά ήμασταν 30 άτομα, οι 25 έλληνες. Τον Νικόλα Κοσματόπουλο που αρνήθηκε να τους δώσει το διαβατήριό του τον πέταξαν με τη βία στο κατάστρωμα και τον έσερναν. "Τελικά όλα τα πλοία οδηγήθηκαν στο λιμάνι Ασντοτ. Εκεί μας αποβίβασαν και περάσαμε από μιά σειρά ανακρίσεων και ελέγχων κάτω από μιά τέντα" λέει ο Νίκος Μπόλος, ναυτολογημένος στο "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ". "Μας είχαν φακελωμένους. Ο επικεφαλής ισραηλινός του ρεσάλτο διέθετε σε πλαστικοποιημένες σελίδες κρεμασμένες στον λαιμό του με φωτογραφίες του πλοίου και κάποιων επιβατών. Τους είπα ότι δεν ξέρω αγγλικά. Μου χτύπησαν το όνομα στο κομπιούτερ και μου είπαν πως είμαι παντρεμένος με αγγλίδα γιατρό και πως όλο και κάποια αγγλικά θα μιλάω. Εντύπωση μου έκανε πως η φωτογραφία που είχαν από το πλοίου μας, ήταν τραβηγμένη στο Κερατσίνι".
Ο Βαγγέλης Πισσίας, που ηγήθηκε της ελληνικής αποστολής, ο Γιάννης Καρυπίδης
και ο Γ.Κ, ήταν οι τελευταίοι έλληνες που κατέβηκαν στο Ασντοτ. Ο Καρυπίδης, σκηνοθέτης μαζί με τον Γιώργο Αυγερόπουλο του βραβευμένου ντοκιμαντέρ "ΓΑΖΑ ερχόμαστε" που περιγράφει την πρώτη επιτυχημένη αποστολή που έσπασε το ισραηλινό εμπάργκο στη Γάζα τον Αύγουστο του 2008, είδε μπροστά του τον Πισσία να αρνείται να δώσει δακτυλικά αποτυπώματα. "Αμέσως, 100 αστυνομικοί άρχισαν να τον λυντσάρουν. Μόλις αντιδράσαμε, πέσαν πάνω μας και άρχισαν να μας χτυπούν με μανία. Μας οδήγησαν σε κλούβα κι από εκεί στην απομόνωση. Ήμασταν με τον Γ.Κ. σε διαφορετικά κελιά. Δεν ξέραμε ότι στον πάνω όροφο ήταν φυλακισμένοι οι 680 σύντροφοί μας".
"Ολοι μας καταλήξαμε στη Μπιρ Σέβα", λέει ο Νίκος Βαλκάνος, "αφού διασχίσαμε με κλούβες την έρημο. Το όνομα της φυλακής σημαίνει "λάκκος των λεόντων". Εκεί, στα κελιά, βρέθηκαν και οι έξι ελληνίδες κρατούμενες. Η πολιτικός μηχανικός Δήμητρα Κυρίλλου, ακτιβίστρια της "Συμμαχία σταματήστε τον πόλεμο", δεν μπορεί να ξεχάσει τη δύναμη και την αλληλεγγύη που έδειξαν οι τουρκάλες κρατούμενες. "Εκεί ήταν και η γυναίκα του τούρκου συντονιστή ιντερνετ που δολοφονήθηκε στο "Mavi Marmara". Της ζήτησαν να αναγνωρίσει τον άντρα της από φωτογραφίες που έδειχναν το διαλυμένο από τις σφαίρες κεφάλι του. Μας πίεζαν να υπογράψουμε χαρτί ότι παραβιάσαμε τους νόμους τους για να μας αφήσουν ελεύθερους αλλά όλοι αρνιόμασταν".
Τους φυλακισμένους έλληνες επισκέφθηκε με μεγάλη καθυστέρηση ο Ελληνας πρέσβης, καθώς δεν του επέτρεπαν πρόσβαση νωρίτερα οι ισραηλινοί. Οι έλληνες κρατούμενοι του έδωσαν ένα χειρόγραφο- καταγγελία το οποίο έστειλε στην Αθήνα. Δεν του επέτρεψαν όμως να δει τον τραυματισμένο καπετάνιο του Σφενδόνη, ούτε και τους Γ.Κ και Καρυπίδη, που ήταν στην απομόνωση. Είδε ωστόσο τον Βαγγέλη Πισσία, επίσης χτυπημένο άσχημα, σε κελί της φυλακής. Ο Πισσίας αρνήθηκε να δεχτεί νοσηλία. Μία μέρα μετά τη σφαγή, κάτω από τη διεθνή κατακραυγή κι αφού ακόμη και το ΝΑΤΟ ζήτησε την άμεση απελευθέρωση όλων των κρατουμένων, η κυβέρνηση Νετανιάχου αποφάσισε να απελάσει άμεσα και τους 680. Η μεταφορά έγινε με πούλμαν που είχαν κλειστά παράθυρα. Στην κλούβα που ήταν οι δυό έλληνες της απομόνωσης, ήταν μαζί και τούρκοι που άρχισαν να τραγουδάνε την "παντιέρα ρόσα" θυμάται ο Καρυπίδης.
"Στο αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν μάζεψαν όλους τους έλληνες για να επιβιβαστούμε στο στρατιωτικό αεροσκάφος που είχε στείλει η ελληνική κυβέρνηση", λέει ο Σπύρος Αυγήρης. "Τότε είδα καμιά δεκαριά αστυνομικούς να απομονώνουν τον γιατρό μας, τον Κάλεντ και να τον ξυλοκοπούν". Άκόμη κι όταν επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο, παίρνοντας μαζί μας και τον αμερικανό Πολ Λαρούντι που τον είχε εγκαταλείψει η πρεσβεία του, οι ισραηλινοί προσπάθησαν να μας σπάσουν τα νεύρα. Την ώρα που τροχοδρομούσαμε", λέει η δημοσιογράφος του Εθνους Μαρία Ψαρά, "μας σταμάτησαν για έναν τελευταίο έλεγχο. Τελικά φτάσαμε τρείς το πρωί στην Ελευσίνα".
Στην 112 πτέρυγα μάχης περίμεναν με αγωνία συγγενείς και φίλοι, που υποδέχτηκαν με συνθήματα για την Παλαιστίνη τους 31 έλληνες και τον Αμερικανό φίλο. Εκατοντάδες άνθρωποι έγιναν μιά αγκαλιά. "όλες μας οι σκέψεις είναι στους δολοφονημένους και τραυματίες τούρκους αδελφούς μας", είπε ο Τάκης Πολίτης ενώ τα πρώτα λόγια του Βαγγέλη Πισσία έσπασαν καρδιές "Αναμετρήθηκαν δύο κόσμοι. Το Ισραήλ έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο απέναντι σε άοπλους εθελοντές. Ετοιμαζόμαστε να στείλουμε νέα καράβια. Θα συνεχίσουμε μέχρι να σπάσει ο αποκλεισμός. Γάζα ξανά-ερχόμαστε".
[Σημείωση: Επειδή στην αρχική δημοσίευση του άρθρου κόπηκαν λίγες λέξεις, εδώ δημοσιεύεται αυτούσιο.]