Ένα Καράβι Για Τη Γάζα | ShipToGaza.gr

Έπειτα, τον Ιούλιο του 2009, το Ισραήλ επιτέθηκε βάναυσα στο “Spirit of Humanity,” παρόλο που η Mairead Maguire, βραβευμένη με Νομπέλ Ειρήνης,  και η πρώην βουλευτής Cynthia McKinney, ήταν στο σκάφος. Η ισραηλινή κυβέρνηση έκλεψε το σκάφος, πέταξε τους επιβάτες σε ισραηλινή φυλακή και, γελοιωδώς, τους απέλασε οκτώ ημέρες αργότερα, επειδή «επιβάτες είχαν εισέλθει παράνομα στο Ισραήλ». Ήταν η πρώτη φορά που οι ισραηλινοί κομάντος είχαν επιβιβαστεί σε ένα από τα πλοία, αντί να τα εμβολίσουν ή να προσπαθήσουν να τα βυθίσουν. 

Καταλάβαμε ότι μια νέα προσέγγιση έπρεπε να σχεδιαστεί, μία που να περιλαμβάνει περισσότερα σκάφη, περισσότερους επιβάτες και περισσότερη προβολή στα ΜΜΕ για τον βάρβαρο αποκλεισμό της Γάζας. Στέλνοντας μόνο ένα σκάφος κάθε φορά δεν  ήταν αρκετό για να μεταφέρουμε το μήνυμα στον κόσμο, ότι το Ισραήλ αποκλείει τον λαό της Γάζας και διαπράττει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Το Free Gaza χρειάστηκε ένα χρόνο για την οργάνωση. Ταξιδέψαμε στη Σουηδία,  Νορβηγία, Γαλλία, Τουρκία, Ελλάδα, Τυνησία, Ισπανία, Μαλαισία, Γερμανία, σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής, στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις ΗΠΑ. Βοηθήσαμε παλαιστινιακές ομάδες υποστήριξης να συγκεντρώσουν χρήματα και να στείλουν το μήνυμα ότι το επόμενο ταξίδι θα πρέπει να οργανωθεί με παγκόσμια υποστήριξη. Η επιτυχία ξεπέρασε κάθε μας φαντασία, καθώς κι’ άλλοι οργανισμοί και άτομα συμμετείχαν στην αποστολή, συγκεντρώθηκαν χρήματα από άτομα σε όλο τον κόσμο και αγοράσαμε τα σκάφη, οχτώ στο σύνολο,   σκάφη που αγοράστηκαν από την τουρκική φιλανθρωπική οργάνωση (ΙΗΗ) και σκάφη από την Ελλάδα, τη Σουηδία, την Ιρλανδία, τη Μαλαισία και τις ΗΠΑ, έτοιμα να ξεκινήσουν για τη Γάζα.  

Τα δικά μας σκάφη, το ‘Challenger 1’ και το ‘Challenger 2’ συν το φορτηγό πλοίο  ‘Rachel Corrie’, ταξίδευαν προς τον τόπο συνάντησης ανοικτά των ακτών της Κύπρου. Το ‘Rachel Corrie’, αγορασμένο με χρήματα από μία φιλανθρωπική οργάνωση στην Μαλαισία, είχε, επιτέλους, αποπλεύσει από την Ιρλανδία. Η   ασφαλεία του έλικα της προπέλας είχε πέσει, ύποπτα, μόλις λίγες μέρες πριν από την αναχώρηση, με αποτέλεσμα το σκάφος να καθυστερήσει για μέρες. Αν ο τελικός έλεγχος δεν είχε αντιληφθεί το πρόβλημα, η προπέλα θα είχε εκσφενδονιστεί, καταστρέφοντας το σκάφος και θέτοντας τους επιβάτες και το φορτίο σε κίνδυνο. Το ‘Rachel Corrie’ δεν  πρόλαβε να συναντήσει τον στολίσκο αλλά  προσπάθησε να μπει στη Γάζα πέντε μέρες αργότερα, μόνο για να επιβιβαστούν σ’ αυτό Ισραηλινοί κομάντος, να κακοποιηθούν οι επιβάτες, να παρατηθούν στον ήλιο και μετά να πεταχτούν στη φυλακή.  

Στο γραφείο τύπου στην Κύπρο ήμασταν έξι άτομα στα τηλέφωνα, προσπαθώντας να βρούμε τους επιβάτες και τα σημεία επιβίβασής τους. Επίσης προσπαθούσαμε να ηρεμήσουμε τις κυπριακές αρχές, οι οποίες δεν ήταν πλέον πρόθυμες να επιτρέψουν στα πλοία μας να αποπλεύσουν   από τις ακτές τους. Πάρα πολλά ισραηλινά χρήματα είχαν έρθει σε κυπριακές υπηρεσίες στη διάρκεια του έτους και οι πόρτες που ήταν κάποτε τόσο φιλόξενες είχαν αρχίσει να κλείνουν.  

Καθώς τα σκάφη κατευθύνονταν προς τον τόπο συνάντησης, δύο από τα σκάφη μας ξαφνικά σταμάτησαν λόγω βλάβης, σαφώς από σαμποτάζ, αφού οι Ισραηλινοί καυχούνταν γι 'αυτό.  Μετά από το πρόβλημα με την ασφάλεια της προπέλας του ‘Rachel Corrie’, ήταν φανερό ότι ένας τρόπος για το Ισραήλ να σταματήσει τον στολίσκο ήταν να βεβαιωθεί ότι τα σκάφη δεν θα έφευγαν ποτέ από τα λιμάνια (κατά τη διάρκεια του Στόλου της Ελευθερίας ΙΙ το 2011, αυτό ακριβώς κατάφερε το Ισραήλ, χάρη στην εξωτερική ανάθεση της Κατοχής στην Ελλάδα, όπου κατάφεραν να  ακινητοποιήσουν ολόκληρο τον στολίσκο εννέα πλοίων).

Τώρα, και τα δύο μας σκάφη είχαν πρόβλημα με το πετρέλαιο, την ίδια στιγμή, στη μέση της Μεσογείου. Το ένα, ποτέ δεν μπορέσει να βρεθεί με το στολίσκο (πήρε μήνες να επισκευαστεί, και τελικά έγινε το ιρλανδικό πλοίο ‘Saoirese’, το οποίο ταξίδεψε με το καναδικό, το ‘Tahrir’, στο οποίο επιβιβάστηκαν  βίαια, το Νοέμβριο του 2011,  ισραηλινοί κομάντος, οι οποίοι προσπάθησαν να το βυθίσουν με κανόνια νερού).

Δε θα μπορούσαμε να είχαμε φανταστεί, τις ημέρες πριν τις δολοφονικές επιθέσεις στους επιβάτες μας στις 31 Μαΐου 2010, ότι η ισραηλινή κυβέρνηση, παρά την εντολή  εμβολισμού του ‘DIGNITY’ και την άγρια επιβίβαση στο ‘SPIRIT OF HUMANITY’,  πράγματι θα έστελνε ένοπλους κομάντος και στα έξι σκάφη, ξυλοκοπώντας πολλούς επιβάτες, τραυματίζοντας πάνω από 50 και δολοφονώντας εννέα, όλα αυτά ενώ τα σκάφη βρίσκονταν σε διεθνή ύδατα.

Η Προσπάθεια να μας κάνουν να σωπάσουμε

Από τότε, έχει γίνει τεράστια προσπάθεια να φανούν οι δράστες σαν να είναι τα θύματα, και ο ισραηλινός μηχανισμός δημοσίων σχέσεων έχει εργαστεί υπερωρίες για να αλλάξει την ιστορία. Παρακάτω παρουσιάζονται μόνο τρία από τα πολλά ψέματα που είπε ο υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων, Mark Regev, και άλλοι ανώτεροι ισραηλινοί στρατιωτικοί.

1. Ο στολίσκος ήταν τούρκικος ή διαχειριζόταν από την IHH και ήταν γεμάτη με τούρκους της τζιχάντ.

Ο στολίσκος οργανώθηκε και διαχειριζόταν από το Free Gaza Movement με βοήθεια από κάθε πρωτοβουλία που συμμετείχε, από την ΙΗΗ , τους Σουηδούς,  τους Ιρλανδούς, έως τους Μαλαισιανούς.  Ήμασταν όλοι μέλη της κοινωνίας των πολιτών που διαμαρτύρονταν εναντίον της βάναυσης συμπεριφοράς του Ισραήλ προς τους Παλαιστίνιους, και δεν είχαμε πάρει χρήματα από  κυβερνήσεις. Όλα τα χρήματα συγκεντρώθηκαν μέσω δωρεών από απλούς ανθρώπους εξοργισμένους με τη συμπεριφορά του Ισραήλ.

Στην πραγματικότητα, είχαμε έναν διεθνή κατάλογο με πάνω από 600 επιβάτες.   Ο μισός κατάλογος ήταν με Τούρκους επιβάτες.  Αυστραλία 3, Αζερμπαϊτζάν 2, Ιταλία 6, Ινδονησία 12, Ιρλανδία 9, Αλγερία 28, Ηνωμένες Πολιτείες 12, Βουλγαρία 2, Βοσνία 1, Μπαχρέιν 4, Βέλγιο 5, Γερμανία 11, Νότια Αφρική 1, Ολλανδία 2, Ηνωμένο Βασίλειο 31, Ελλάδα 38, Ιορδανία 30, Κουβέιτ 15, Λίβανος 3, Μαυριτανία 3, Μαλαισία 11, Αίγυπτος 3, Ισραήλ 6, Μακεδονία 3, Μαρόκο 7, Νορβηγία 3, Νέα Ζηλανδία 1, Συρία 3, Σερβία 1, Ομάν 1, Πακιστάν 3, Τσεχική Δημοκρατία 4, Γαλλία 9, Κοσσυφοπέδιο 1, Καναδάς 1, Σουηδία 11, Τουρκία 380, Υεμένη 4.

Κάθε ένας από αυτούς τους επιβάτες είχαν συμπληρώσει μια εκτεταμένη αίτηση. Παρόλο που το Free Gaza δεν ήταν υπεύθυνο για τους Τούρκους επιβάτες, χρησιμοποίησαν τη δική μας διαδικασία αιτήσεων. Κάθε άτομο που επιβιβάστηκε σε κάθε σκάφος υποβλήθηκε σε έλεγχο. Ακόμη και ένα από τα μέλη του πληρώματος του Mavi Marmara, αναγκάστηκε να αφήσει τον ελβετικό σουγιά του.

2. Οι επιβάτες επιτέθηκαν στους βαριά οπλισμένους Ισραηλινούς κομάντος, αναγκάζοντάς τους να πυροβολήσουν σε αυτοάμυνα.

Οι επιβάτες και στα έξι σκάφη μαρτύρησαν ότι ξυλοκοπήθηκαν, τους έσπασαν τα κόκαλα, και οι περισσότεροι από αυτούς δέθηκαν στα πλοία που βρίσκονταν στη Μεσόγειο. Δηλαδή, μια άμεση παραβίαση του ναυτικού δικαίου και της αντιμετώπισης αμάχων. 

Όπως αναφέρει με σαφήνεια η έκθεση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες  (UNHCR), από τους εννέα επιβάτες που σκοτώθηκαν στο Mavi Marmara, οι έξι από αυτούς δολοφονήθηκαν αφού κανείς από αυτούς δεν είχε όπλα. Πράγματι, το μόνο όπλο στα χέρια τους ήταν μία φωτογραφική μηχανή.

Ακόμα και η συγκαλυπτική έκθεση Palmer, της επιτροπής που συστάθηκε για να αντιμετωπίσει αυτά που είχε εκδώσει η UNHRC (η οποία επιτροπή συμπροεδρευόταν από εκείνον τον περίφημο καταχραστή ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Κολομβία, τον Uribe) απρόθυμα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το Ισραήλ αντέδρασε υπερβολικά.   Το πόρισμά τους, ότι ο αποκλεισμός ήταν νόμιμος, δεν έχει καμία νομική υπόσταση σύμφωνα με πολλούς ναυτιλιακούς δικηγόρους (στην οποία επιτροπή δεν υπήρχε κανείς), εφόσον το μόνο που τους είχε ανατεθεί ήταν να βελτιώσουν τις σχέσεις με την Τουρκία, κάτι που απέτυχαν απερίγραπτα να κάνουν.

3. Το Ισραήλ ‘‘προσφέρθηκε ευγενικά’’ να πάρει τις προμήθειες φορτωμένες στα σκάφη και να τις μεταφέρει στη Γάζα.

Πρώτα απ 'όλα, οι αποστολές μας ποτέ δεν αφορούσαν την παράδοση προμηθειών. Πάντα αφορούσαν το σπάσιμο του παράνομου αποκλεισμού του Ισραήλ στη Γάζα. Παίρναμε προμήθειες επειδή μπορούσαμε, και επειδή συχνά φορτώναμε τις βάρκες με ιατρικό εξοπλισμό και οικοδομικό υλικό τα οποία  το Ισραήλ αρνιόταν να επιτρέψει στην πολιορκημένη περιοχή. 

Δεύτερον, δεν υπάρχει μέθοδος μεταφοράς για οτιδήποτε από το Ashdod στη Γάζα.  Είναι ένα λιμάνι που δε διαθέτει εγκαταστάσεις για τη μεταφορά των 10.000 τόνων προμηθειών που ήταν στα σκάφη. Οι δικηγόροι και οι εκπρόσωποι του Free Gaza στο Ισραήλ ξόδεψαν μήνες προσπαθώντας να περάσουν τις προμήθειες από το ‘Rachel Corrie’ στη Γάζα. Όταν τελικά παραδόθηκαν, τα αναπηρικά αμαξίδια (που λειτουργούν με μπαταρίες), ήταν χωρίς τις μπαταρίες, αφού το Ισραήλ αποφάσισε ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή ρουκετών, με την ίδια λογική που μας απαγόρεψαν τις μπαταρίες των ακουστικών βαρηκοΐας στην πρώτη αποστολή.  

Τρίτον, κάθε κομμάτι του φορτίου, κάθε κομμάτι του εξοπλισμού και κάθε προμήθεια που προοριζόταν για τη Γάζα είχε ήδη ελεγχθεί στο σημείο αναχώρησης.  Αυτός είναι ο τρόπος που πρέπει να γίνεται ο έλεγχος και όχι από μια παρανοϊκή χώρα που νομίζει ότι μπορεί να παραβιάσει όλες τις συμβάσεις της θάλασσας και να απαιτήσει  το φορτίο, που έχει ήδη ελεγχθεί, να κουβαληθεί στο δικό της λιμάνι.  Μπορεί να φανταστεί κανείς τι χάος θα υπήρχε αν κάθε χώρα στον κόσμο, αποφάσιζε ότι είχε το δικαίωμα να ελέγχει το φορτίο που έρχεται από κάθε άλλη χώρα. Γι’ αυτό υπάρχουν φορτολόγια και ελεγκτές.



Αυτά τα είναι τα τρία σταθερά ψέματα που βγαίνουν   σε κάθε ευκαιρία για να κλείσουν τα στόματα των  ακτιβιστών και για να αποτρέψουν επιπλέον αποστολές.  Όμως, όπως αποδεικνύεται, δεν μας έχει σταματήσει από  την πρόσφατη πρωτοβουλία, να αποπλεύσει ένα καράβι από τη Γάζα (www.gazaark.org), και ούτε θα μας  σταματήσει από το να συνεχίσουμε να θεωρούμε το Ισραήλ υπεύθυνο για την ευημερία του λαού που έχει υπό την κατοχή της.

Τα καλύτερα νέα, στην τρίτη επέτειο των δολοφονιών (οχτώ τούρκων και ενός αμερικανού), είναι ότι το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC) θα εξετάσει την καταγγελία από τα Νησιά Κομόρες, τη χώρα από την οποία ήταν η σημαία του Mavi Marmara.

Στην  προσπάθεια τους να αποκλείσουν  το λαό της Γάζας, να σταματήσουν τις αποστολές και να κλείσουν τα στόματα των ανθρώπων που συνηγορούν υπέρ της ελεύθερης μετακίνησης των 1,5 εκατομμύριο ανθρώπων φυλακισμένων εκεί, οι Ισραηλινοί έχουν αποτύχει… Παταγωδώς.

- Η Greta Berlin είναι μία από τους πέντε συν-ιδρυτές του κινήματος Free Gaza (www.freegazamovement.com) και ήταν σε ένα από τα πρώτα δύο καράβια που έφτασαν στη Γάζα τον Αύγουστο του 2008. Ήταν η κύρια εκπρόσωπος τύπου του Στόλου της Ελευθερίας Ι τον Μάιο του 2010 και εμφανίστηκε σε διεθνή μέσα ενημέρωσης στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και τις Ηνωμένες Πολιτείες, όταν ο στολίσκος δέχθηκε επίθεση από Ισραηλινούς κομάντος. Είναι η συν-συγγραφέας του Freedom Sailors, ένα βιβλίο για το πρώτο ταξίδι και το πώς οι ακτιβιστές έφτασαν στη Γάζα παρά τα τεράστια εμπόδια.  

 PalestineChronicle.com.

gazaark.org/el