Ένα Καράβι Για Τη Γάζα | ShipToGaza.gr

Το PCHR υπογραμνίζει ζητήματα-κλειδιά σχετικά με την Έκθεση της Εξεταστικής των Πραγμάτων Αποστολής του ΟΗΕ για τη Σύγκρουση στη Γάζα (την Έκθεση Γκόλντστοουν)

Υπό το φως της συζήτησης στα μέσα και της σύγχυσης που προκάλεσε το άρθρο γνώμης του Δικαστή Ρίτσαρντ Γκόλντστοουν στην Ουάσιγκτον Ποστ, την 1η Απριλίου, το Παλαιστινιακό Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (PCHR) θέλει να υπογραμμίσει μερικά ζητήματα-κλειδιά σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση της Έκθεσης της Εξεταστικής των Πραγμάτων Αποστολής του ΟΗΕ, και την αναζήτηση λογοδοσίας μετά την ισραηλινή επίθεση από τις 27 Δεκεμβρίου 2008 έως τις 18 Ιανουαρίου 2009 στη Λωρίδα της Γάζας.

Το PCHR εκπροσωπεί 1046 θύματα της επίθεσης, και έχει υποβάλει 490 μηνύσεις στις ισραηλινές αρχές εκ μέρους αυτών των ατόμων.

Όπως επισημάνθηκε από τον Δικαστή Γκόλντστοουν, η Εξεταστική των Πραγμάτων Αποστολή του ΟΗΕ δεν ήταν ένα δικαστικό σώμα. Ήταν μάλλον μια εξεταστική των πραγμάτων αποστολή με εντολή να διεξάγει προκαταρτικές έρευνες επί τόπου, και να κάνει συστάσεις σε αυτή τη βάση. Η Αποστολή βρήκε αρκετά στοιχεία ενδείξεων για εκτεταμένη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου και πιθανά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αυτά τα ευρήματα ταίριαζαν με το αποτέλεσμα ερευνών που διεξήχθησαν από άλλες οργανώσεις όπως το PCHR, η Amnesty International (Διεθνής Αμνηστία), το Human Rights Watch, το UN Board of Inquiry, και η Εξεταστική των Πραγμάτων Αποστολή του Αραβικού Συνδέσμου.

Κατά τα δέοντα και σύμφωνα με τις απαιτήσεις του διεθνούς δικαίου, η Εξεταστική των Πραγμάτων Αποστολή συνέστησε να διερευνηθούν αυτές οι κατηγορίες. Η Αποστολή σημείωσε ότι εάν οι εγχώριες αρχές αποτύχουν στο να διεξάγουν αποτελεσματικές έρευνες, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο θα είναι το πιο κατάλληλο σώμα για να διερευνήσει αυτές τις σοβαρές κατηγορίες. Η ευθύνη λοιπόν θα εναπόκειτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας για να ενεργοποιήσει τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, σύμφωνα με το Άρθρο 13(β) του καταστατικού του Δικαστηρίου. Το Συμβούλιο Ασφαλείας ανέλαβε τέτοια δράση πολύ πρόσφατα αναφορικά με την τρέχουσα κατάσταση στη Λιβύη.

Οι πιο σοβαρές κατηγορίες σχετικά με τη διεξαγωγή από το Ισραήλ, των εχθροπραξιών κατά τη διάρκεια της επίθεσης, σχετίζονται με την απευθείας στόχευση αμάχων, εκτεταμένες αδιάκριτες επιθέσεις, την επιλογή των στόχων και των μεθόδων μάχης, και την εκτεταμένη καταστροφή δημόσιων και ιδιωτικών υποδομών, συμπεριλαμβανομένης της καθολικής ή μερικής (που κατέστησε μη κατοικήσιμα) καταστροφής 7.872 οικιστικών μονάδων αμάχων. Μερικές ενδεικτικές περιπτώσεις σχετικά με αυτά συμπεριλαμβάνουν την επίθεση στα κεντρικά της UNRWA (ΣτΜ. Υπηρεσία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες του 1948), την επίθεση στο σχολείο Φακούρα, την υπόθεση Αμπντούλ-Νταγιέμ, την υπόθεση Αλ Ντάια, την υπόθεση Αμπού Χαλίμα και την επίθεση στο συγκρότημα Αραφάτ της Αστυνομίας. Πολιτικές συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με τη διεξαγωγή των εχθροπραξιών, την επιλογή των στόχων, τη χρήση λευκού φωσφόρου, και τον βομβαρδισμό από το πυροβολικό, περιοχών αμάχων μπορεί επίσης να εγείρουν ατομική ποινική ευθύνη. Καμία από αυτές τις υποθέσεις δεν αντιμετωπίστηκε αποτελεσματικά και δεν τις «αναστοχάστηκε» ο Δικαστής Γκόλντστοουν.

Το Διεθνές Δίκαιο ξεκάθαρα απαιτεί αυτές οι κατηγορίες για διεθνή εγκλήματα, όπως αναφέρονται λεπτομερώς στην Έκθεση της Εξεταστικής των Πραγμάτων Αποστολής και αλλού, να υπόκεινται σε γνήσια έρευνα, και εάν πρέπει, αυτοί που ευθύνονται να διώκονται.

Η διεθνής νομική επιστήμη έχει με συνέπεια αναγνωρίσει τέσσερα στοιχεία βασικά για τη διεξαγωγή πραγματικής έρευνας. [1] Μια έρευνα θα πρέπει να είναι:

- αποτελεσματική (ικανή να οδηγεί σε αναγνώριση και τιμωρία αυτών που ευθύνονται» [2] και «να αναλαμβάνεται με σοβαρό τρόπο και όχι απλώς ως μια τυπικότητα προκαθορισμένη να είναι αναποτελεσματική» [3]),

- ανεξάρτητη (βασισμένη μεταξύ άλλων στην «ύπαρξη εγγυήσεων ενάντια σε εξωτερικές πιέσεις» [4] ιδιαίτερα «τα άτομα υπεύθυνα για τις ζημίες και εκείνα που διεξάγουν τις έρευνες θα πρέπει να είναι ανεξάρτητα από οποιονδήποτε εμπλέκεται στα γεγονότα» [5]),

- άμεση [6]

- και να ενέχει ένα στοιχείο δημόσιου ελέγχου [7].

Σημαντικά, η όλη επιχείρηση θα πρέπει επίσης να αναλυθεί, και όχι μόνο οι άμεσες λεπτομέρειες του καθενός συμβάντος? το γενικό σχέδιο και η εφαρμογή του θα πρέπει να αναλυθεί. [8]

Στα περισσότερα από δύο χρόνια που έχουν περάσει από την επίθεση, όλα τα μέρη απέτυχαν να διεξάγουν έρευνες που να συμμορφώνονται με αυτά τα πρότυπα. Πολύ πρόσφατα η Επιτροπή Ανεξάρτητων Ειδικών του ΟΗΕ, εντεταλμένη να παρακολουθήσει τις εγχώριες ισραηλινές και παλαιστινιακές έρευνες βρήκε πως «δεν υπάρχει ένδειξη ότι το Ισραήλ ξεκίνησε έρευνες για εκείνους που σχεδίασαν, διέταξαν και επέβλεψαν την Επιχείρηση Χυτό Μολύβι». Η Επιτροπή επεσήμανε επίσης σημαντικά προβλήματα σχετικά με το ρόλο το Γενικού Στρατιωτικού Συνηγόρου.

Η συντριπτική πλειονότητα των ερευνητικών διαδικασιών που ξεκίνησαν από το Ισραήλ, έκλεισαν φτάνοντας στο προφανώς προκαθορισμένο από τον ισραηλινό στρατό (IDF) συμπέρασμα ότι «κατά τη διάρκεια της μάχης στη Γάζα, ο ισραηλινός στρατός έδρασε σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο».

Στα περισσότερα από δύο χρόνια μετά από την Επιχείρηση Χυτό Μολύβι, ένας Ισραηλινός στρατιώτης εξέτισε ποινή φυλάκισης 7,5 μηνών για την κλοπή πιστωτικής κάρτας και άλλοι δύο έλαβαν ποινές τριών μηνών με αναστολή για τη χρησιμοποίηση παιδιού ως ανθρώπινη ασπίδα. [ΣτΜ βλ. εδώ]  Αυτές οι τρεις καταδίκες και η συνεχιζόμενη δίκη ενός τέταρτου στρατιώτη είναι τα μόνα απτά δικαστικά αποτελέσματα των ισραηλινών ανακρίσεων. Σημειώνεται ότι αυτές οι κατηγορίες απέτυχαν να αντικατοπτρίσουν τη βαρύτητα των πραγματικών εγκλημάτων που διαπράχθηκαν, όπως κάνει η εξαιρετικά επιεικής ποινή στην υπόθεση των ανθρώπινων ασπίδων.

Το PCHR συμπέρανε ότι το ισραηλινό ανακριτικό σύστημα ως σύνολο, συμπεριλαμβανομένου του πως αυτό σχετίζεται με την πολιτική επίβλεψη, είναι ελαττωματικό, είτε κατά το νόμο, είτε στην πράξη, είτε και στα δύο.

Υπό το φως του ότι τα εγχώρια συστήματα έχουν αποδείξει τώρα ανικανότητα και απροθυμία να διεξάγουν γνήσιες έρευνες, είναι επιτακτικό και δέον αυτές οι κατηγορίες να διερευνηθούν από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Στις 25 Μαρτίου 2011, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκανε ακριβώς αυτήν τη σύσταση, συστήνοντας στη Γενική Συνέλευση να υποβάλει την Έκθεση της Εξεταστικής των Πραγμάτων Αποστολής του ΟΗΕ στο Συμβούλιο Ασφαλείας, για να εξετάσει την παραπομπή της κατάστασης στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη, στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.

Η τωρινή συζήτηση θα πρέπει να επικεντρωθεί στα σχετικά κεντρικά ζητήματα. Σημαντικά στοιχεία δείχνουν πως εκτεταμένα εγκλήματα πολέμου διαπράχθηκαν στο πλαίσιο της Επιχείρησης Χυτό Μολύβι. Αυτά δεν υποβλήθηκαν σε γνήσιο δικαστικό έλεγχο. Αυτή η κατάσταση θα πρέπει να αποκατασταθεί με την παραπομπή στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.

Όλες οι πολιτικές θεωρήσεις θα πρέπει να αφεθούν κατά μέρος και ο κανόνας του διεθνούς δικαίου θα πρέπει να υποστηριχθεί. Δεν υπάρχει βάση για την απόσυρση ή αναθεώρηση της Έκθεσης της Εξεταστικής των Πραγμάτων Αποστολής του ΟΗΕ για τη Σύγκρουση της Γάζας. Η εξίσου εφαρμογή του νόμου είναι το ελάχιστο που αξίζουν τα θύματα σε όλες τις πλευρές. Είθε ο δικαστής Γκόλντστοουν να υποστηρίξει κι αυτός το κάλεσμα του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που υποστηρίζεται από ΜΚΟ ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλον τον κόσμο, που ζητά από το Συμβούλιο Ασφαλείας να παραπέμψει την κατάσταση στο Ισραήλ και στα Κατεχόμενα Παλαιστινιακά Εδάφη, στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.

Όλα τα μέρη των γεγονότων στην περιοχή θα πρέπει να κρατηθούν σε οικουμενικά πρότυπα ώστε ο νόμος να αποδειχθεί ικανός να προστατεύσει τους αμάχους από μελλοντικές ωμότητες και ώστε τα θύματα των περασμένων εγκλημάτων να μπορέσουν τελικά να πετύχουν λογοδοσία και δικαιοσύνη.



[1] Βλ. για περαιτέρω, PCHR, Genuinely Unwilling: An Update, Section 2.4.

[2] Hugh Jordan v. the United Kingdom, ECtHR, Application No. 24746/94, 4 August 2001, §107.

[3] Chumbivilcas v. Peru, Inter-American Commission on Human Rights, Case 10.559, 1 March 1996.

[4] Findlay v. the United Kingdom, ECtHR, Application No. 22107/93, 25 February 1997, §73.

[5] Bati v. Turkey, ECtHR, Application No. 33097/96, 57834/00, 3 September 2004, §135.

[6] Ibid. §136.

[7] Finucane v. the United Kingdom, ECtHR, Application No. 29178/95, 1 October 2003, §213.

[8] McCann and Others v. the United Kingdom, ECtHR, Application No. 18984/91, 27 September 1995.

από http://intifadagr.wordpress.com/