Οι αγαπητές στην Δυτική Συμμαχία ολιγαρχικές δικτατορίες πέφτουν.
Οι άνθρωποι εκεί εξεγείρονται, ξεχύνονται κατά μυριάδες στους δρόμους, αδιαφορούν για το θάνατο και παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους.
Οι Αραβικοί λαοί, αυτοί που τόσο απαξιώθηκαν και λοιδορηθήκαν από τους υποκριτές που κυβερνούν τον λεγόμενο πολιτισμένο κόσμο, επιχειρούν τώρα την μεγάλη ανατροπή.
Η φωτιά που αναβλύζει αδιάκοπα στην χαροκαμένη Παλαιστίνη γίνεται φλόγα στις καρδιές των εξεγερμένων εκεί κάτω αδελφών τους.
Φωτιά που φτάνει ως εδώ και συνεπαίρνει όσους, λιγότερους χτες περισσότερους αύριο, πιστεύουν και στηρίζουν την ανθρωπιά, το δίκιο και την ελευθερία.
Εμείς, σε λίγους μήνες, πριν να φύγει τούτη η άνοιξη, θα επαναλάβουμε το ταξίδι μας.
Εμείς μόνο αυτό, αυτό το μικρό που μπορούμε, πάμε να τους συναντήσουμε.
Περισσότεροι και πιο αποφασισμένοι τούτη τη φορά, πάμε για να περάσουμε, κι’ ας αντικρύσουμε, εμείς με πρόσωπο, τον απρόσωπο.
Αυτόν εγκληματεί, αυτόν που πίσω του κρύβονται, άραγε για πόσο καιρό ακόμη, οι μεγάλες συνένοχες οι δημοκρατικά καλλωπισμένες εξουσίες.
Προς την φυλακή την Γάζας,
τώρα η πορεία προς τα εκεί είναι χρέος.
Την πιο μεγάλη στον κόσμο αυτόν που ζούμε φυλακή,
αυτήν τη φυλακή που οι δεσμοφύλακές της μπαινοβγαίνουν στη χώρα μας καλοδεχούμενοι από κυβερνήτες μικρόπνοους και μικρόνοους,
από κυβερνήτες που έκαναν την πολιτική τους σημαία ευκαιρίας,
Κυβερνήτες αμαυρωτές της οικείας και φιλικής στους αραβικούς λαούς, εικόνας του λαού μας,
Κυβερνήτες που παραπλανούν χρησιμοποιώντας γλώσσα μικρού εμποράκου.
Μπίζνες και φυσικό αέριο, υπό κηδεμονία και «προστασία» Ισραηλινή,
επαγγελίες απατηλές που σύντομα θ’ αποδειχτούν αέρας, που όμως θα τις σκορπίσει ένας άλλος αέρας, ένα μεγάλο και γεμάτο ζωή ρεύμα, αυτό της εξέγερσης των νέων και καθαρών ανθρώπων της αιώνιας μεσόγειας θάλασσας.
Αυτοί με τους καταχτητές, με τους καταπιεστές,
εμείς με τα γεμάτα ζωή και προσδοκία ξυπόλυτα «τάγματα» που γράφουν ιστορία.