Η έκθεση Palmer/Uribe είχε σοβαρά προβλήματα από το ξεκίνημά της. Ο διορισμός του πρώην προέδρου της Κολομβίας, Αλβάρο Ουρίμπε, ως αντιπροέδρου της επιτροπής, γεννά βάσιμες αμφιβολίες ως προς την ακεραιότητα και την αντικειμενικότητα της επιτροπής. Η εξοικείωση του Ουρίμπε με τις πρακτικές στρατιωτικών και παραστρατιωτικών που δολοφονούσαν αμάχους στην Κολομβία και η διαβόητη απαξίωσή του για τους υποστηρικτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κάνουν προβληματικό το διορισμό του. Επιπλέον, είχε καταγραφεί η υποστήριξη της κυβέρνησης Ουρίμπε προς μια στενότερη στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ. [1]
Επιπλέον των προβλημάτων στη σύνθεση της επιτροπής, ο σκοπός της δεν ήταν να ανακαλύψει το τί πραγματικά συνέβη ή να απαιτήσει δικαιοσύνη για τα θύματα, αλλά να φέρει ένα πολιτικό συμβιβασμό προκειμένου να βελτιωθούν οι σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ. Η αποστολή της επιτροπής είχε περιοριστεί μόνο στο να εξετάσει τις αναφορές των επιτροπών της Τουρκίας και του Ισραήλ και δεν εξέτασε μάρτυρες ούτε διεξήγαγε καμμία άλλη εις βάθος, αντικειμενική έρευνα. Δεν είναι παρά μια πολιτική προσπάθεια επισκίασης της μόνης ανεξάρτητης και αμερόληπτης διερεύνησης και αναφοράς για τα περιστατικά του Στόλου της Ελευθερίας, που διεξήχθη από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (A/HRC/15/21) και με τη συμμετοχή τριών, διεθνούς αναγνώρισης, ειδικών επί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα ευρήματα και τα συμπεράσματα της αναφοράς αυτής, που δημοσιεύτηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2010, δεν έχουν ληφθεί ακόμα υπόψη από τα Ηνωμένα Έθνη.
Ένα από τα πλέον εξοργιστικά συμπεράσματα της επιτροπής Πάλμερ-Ουρίμπε είναι ότι το Ισραήλ «είχε δικαίωμα να επιβάλει τον θαλάσσιο αποκλεισμό της Γάζας ως ένα νόμιμο μέτρο ασφαλείας».
Αυτό το συμπέρασμα αγνοεί επιδεικτικά το γεγονός ότι ο ναυτικός αποκλεισμός είναι μέρος ενός καθεστώτος πλήρους αποκλεισμού, το οποίο έχει κηρυχθεί παράνομο από πλείστες όσες οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μεταξύ των οποίων και υπηρεσίες του ΟΗΕ. Επιπλέον, αγνοεί το αναμφίλεκτο γεγονός ότι ο ναυτικός και ο πλήρης αποκλεισμός δεν αφορούν στην ασφάλεια, αλλά στην επιβολή πίεσης προς τον πληθυσμό της Γάζας. Οι ηγέτες του Ισραήλ έχουν δηλώσει δημόσια ότι ο αποκλεισμός είναι οικονομικός πόλεμος - στοχεύει να κρατήσει την οικονομία της Γάζας στο χείλος της καταστροφής προκειμένου να πιεστούν οι πολίτες να ανατρέψουν την κυβέρνηση της Χαμάς. [2]
Η χρήση αμάχων ως μέσο πίεσης εναντίον μιας κυβέρνησης παραβιάζει το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, που απαγορεύει την εκ προθέσεως βλάβη εναντίον αμάχων, και συνιστά συλλογική τιμωρία, απαγορευμένη από την Τέταρτη Συνθήκη της Γενεύης.
Η έκθεση Πάλμερ/Ουρίμπε εσφαλμένα προσδιορίζει το IHH ως την «ηγετική ομάδα ανάμεσα στους διοργανωτές του Στόλου», κατηγορεί εμάς (τους διοργανωτές του Στόλου της Ελευθερίας) για απερίσκεπτη συμπεριφορά και αμφισβητεί την ανθρωπιστική φύση της αποστολής (σελ. 46-48). Έξι μη κυβερνητικές, διεθνείς οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών, ισότιμα και συνυπεύθυνα συμμετείχαν στο σχεδιασμό του Στόλου της Ελευθερίας. Η ενέργειά μας ήταν μια νόμιμη μορφή μη-βίαιης δράσης. Απορρίπτουμε το συμπέρασμα της επιτροπής ότι οι ισραηλινοί στρατιώτες αντιμετώπισαν «οργανωμένη βία». Αυτό που αντιμετώπισαν οι πάνοπλοι κομάντο κατά τη βίαιη κατάληψη του Μαβί Μαρμαρά σε διεθνή ύδατα, δεν ήταν άλλο από ενέργειες νόμιμης, άοπλης αυτοάμυνας από μια χούφτα επιβάτες, που αντιδρούσαν σε μια τυφλή επιθετικότητα.
Αν και τα πλοία μας μετέφεραν 10.000 τόνους φορτίου απαραίτητου για τους ανθρώπους στη Γάζα, έχουμε επανειλημμένα δηλώσει ότι ο στόχος μας είναι το σπάσιμο του ναυτικού αποκλεισμού, όχι η απλή μεταφορά βοήθειας. Η ανθρωπιστική κρίση που υφίσταται η Γάζα είναι αποτέλεσμα μιας ηθελημένης, παράνομης και ανήθικης πολιτικής. Η αμφισβήτηση αυτής της πολιτικής προκειμένου να μπει ένα τέλος στην αιτία των δεινών των ανθρώπων, είναι ανθρωπιστική ενέργεια.
Ενώ η έκθεση ορθά αποδίδει ευθύνες στο Ισραήλ για τη χρήση υπερβολικής βίας εναντίον άοπλων πολιτών, δεν ζητά απόδοση ευθυνών. Η έκθεση σημειώνει ότι το Ισραήλ δεν έχει απαντήσει στα στοιχεία των νεκροψιών που είχνουν ότι οι περισσότεροι από τους εννέα εθελοντές πυροβολήθηκαν πολλαπλά, ακόμα και στην πλάτη, ή από μικρή απόσταση, κι ακόμα στις συνεπείς αναφορές κακομεταχείρισης που υπέστησαν οι άλλοι εθελοντές στα χέρια των ισραηλινών δυνάμεων. Η σύσταση της έκθεσης ότι το Ισραήλ θα πρέπει απλά να δηλώσει μεταμέλεια για το περιστατικό είναι προσβολή για τα θύματα και τις οικογένειές τους και υποσκάπτει τις βάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τέλος, η έκθεση δεν αναφέρεται στο θέμα των 4 πλοίων του Στόλου της Ελευθερίας που παραμένουν ακόμα υπό αιχμαλωσία στο Ισραήλ, όπως επίσης και στην άρνηση του Ισραήλ να επιστρέψει στους επιβάτες τα χρήματα και τον εξοπλισμό τους, αξίας άνω του 1 εκατομμυρίου δολαρίων, συμπεριλαμβανομένων καμερών και βίντεο προφανούς αξίας.
Καλωσορίζουμε την απόφαση της Τουρκίας να υποβαθμίσει τις διπλματικές της σχέσεις με το Ισραήλ, απελαύνοντας τον πρέσβη του Ισραήλ και ακυρώνοντας τη στρατιωτική συνεργασία, καθώς και τη δήλωσή της ότι θα προβεί σε νομικές ενέργειες εναντίον των υπευθύνων για την επίθεση στον Στόλο. Τέτοιες κυρώσεις απαιτούνται προκειμένου να μπει ένα τέλος στην ατιμωρησία, βάσει της οποίας το Ισραήλ παραβιάζει τα δικαιώματα των Παλαιστινίων και αγνοεί το διεθνές δίκαιο.
[1] Δείτε: «Η Κολομβία επιθυμεί στενότερες σχέσεις με το Ισραήλ», 28 Απριλίου 2010, Jerusalem Post
http://www.jpost.com/International/Article.aspx?ID=174179
[2] Δείτε π.χ.: “Wikileaks: Israel aimed to keep Gaza economy on brink of collapse,” Jan 5, 2011, Haaretz, reporting on a leaked Cable from the U.S. Embassy in Tel Aviv saying Israeli officials wanted Gaza's economy 'functioning at the lowest level possible consistent with avoiding a humanitarian crisis’ at: http://www.haaretz.com/news/diplomacy-defense/wikileaks-israel-aimed-to-keep-gaza-economy-on-brink-of-collapse-1.335354